Miód jest produktem spożywczym, wytwarzanym przez pszczoły i gromadzonym
w plastrach. W zależności od surowca, z jakiego powstał, wyróżniamy miód nektarowy
(z nektarów kwiatowych), miód spadziowy (z substancji wydalanej przez mszyce żerujące na drzewach) i miód nektarowo-spadziowy, mieszany. Dojrzały w ulu miód ma konsystencję gęstego syropu, który w czasie przechowywania ulega krystalizacji.
Krystalizacja miodu jest zjawiskiem naturalnym i świadczy o dobrej jakości produktu. Polega na przejściu z postaci płynnej, patoki, do postaci zestalonej, czyli krupca. Czas krystalizacji jest różny dla różnych rodzajów miodów, zależy głównie od pożytku, z jakiego miód został wyprodukowany. Krystalizacja miodu nie zmienia jego składu, a co za tym idzie właściwości odżywczych i leczniczych.
Miód pszczeli zawiera duże ilości łatwo przyswajalnych cukrów prostych, jak również enzymy, kwasy organiczne i szereg soli mineralnych. W jego składzie można również znaleźć tzw. inhibinę, substancję hamującą rozwój drobnoustrojów. Dzięki obecności tych wszystkich składników, miód ma właściwości lecznicze i stosowany jest w leczeniu wielu chorób.
Wosk pszczeli jest produktem wytwarzanym przez 8-15 dniowe pszczoły w gruczołach woskowych zlokalizowanych w dolnej części odwłoka pszczoły robotnicy. To substancja stała o barwie od białej, przez żółtą aż do ciemnobrązowej. Ostateczny jego kolor zależy od kilku innych substancji: barwników przechodzących do niego z kitu pszczelego i pyłku. Wosk jest plastyczny i łatwo daje się modelować.
Wosk pszczeli powszechnie wykorzystywany jest w lecznictwie i kosmetyce jako składnik kremów odżywiających i chroniących skórę. Jest też tradycyjnym środkiem służącym do oświetlania pomieszczeń. Świece z wosku pszczelego ujemnie jonizują powietrze i przyczyniają się do poprawy samopoczucia. Wymuszają obieg powietrza w pomieszczeniu i neutralizują szkodliwy wpływ dymu tytoniowego.
Propolis, czyli kit pszczeli, stanowi mieszaninę substancji żywicznych drzew i krzewów oraz wydzielin gruczołów pszczelich. Stosowany przez pszczoły do uszczelniania konstrukcji ula, a także, ze względu na skład chemiczny, jako zabezpieczenie przed drobnoustrojami.
Propolis nazywany jest naturalnym pszczelim antybiotykiem. Zawiera szereg biologicznie czynnych związków chemicznych, ma działanie bakteriobójcze i przeciwgrzybiczne, a także znieczulające. Ze względu na dużą liczbę składników w niektórych przypadkach może powodować objawy nadwrażliwości lub odczyny alergiczne. Stosowany zewnętrznie, w leczeniu chorób skóry (przyśpiesza procesy gojenia), jak również wewnętrznie, np. przy chorobach wrzodowych. Kit pszczeli stosuje się pod postacią maści, tabletek lub roztworu alkoholowego.
w plastrach. W zależności od surowca, z jakiego powstał, wyróżniamy miód nektarowy
(z nektarów kwiatowych), miód spadziowy (z substancji wydalanej przez mszyce żerujące na drzewach) i miód nektarowo-spadziowy, mieszany. Dojrzały w ulu miód ma konsystencję gęstego syropu, który w czasie przechowywania ulega krystalizacji.
Krystalizacja miodu jest zjawiskiem naturalnym i świadczy o dobrej jakości produktu. Polega na przejściu z postaci płynnej, patoki, do postaci zestalonej, czyli krupca. Czas krystalizacji jest różny dla różnych rodzajów miodów, zależy głównie od pożytku, z jakiego miód został wyprodukowany. Krystalizacja miodu nie zmienia jego składu, a co za tym idzie właściwości odżywczych i leczniczych.
Miód pszczeli zawiera duże ilości łatwo przyswajalnych cukrów prostych, jak również enzymy, kwasy organiczne i szereg soli mineralnych. W jego składzie można również znaleźć tzw. inhibinę, substancję hamującą rozwój drobnoustrojów. Dzięki obecności tych wszystkich składników, miód ma właściwości lecznicze i stosowany jest w leczeniu wielu chorób.
Wosk pszczeli jest produktem wytwarzanym przez 8-15 dniowe pszczoły w gruczołach woskowych zlokalizowanych w dolnej części odwłoka pszczoły robotnicy. To substancja stała o barwie od białej, przez żółtą aż do ciemnobrązowej. Ostateczny jego kolor zależy od kilku innych substancji: barwników przechodzących do niego z kitu pszczelego i pyłku. Wosk jest plastyczny i łatwo daje się modelować.
Wosk pszczeli powszechnie wykorzystywany jest w lecznictwie i kosmetyce jako składnik kremów odżywiających i chroniących skórę. Jest też tradycyjnym środkiem służącym do oświetlania pomieszczeń. Świece z wosku pszczelego ujemnie jonizują powietrze i przyczyniają się do poprawy samopoczucia. Wymuszają obieg powietrza w pomieszczeniu i neutralizują szkodliwy wpływ dymu tytoniowego.
Propolis, czyli kit pszczeli, stanowi mieszaninę substancji żywicznych drzew i krzewów oraz wydzielin gruczołów pszczelich. Stosowany przez pszczoły do uszczelniania konstrukcji ula, a także, ze względu na skład chemiczny, jako zabezpieczenie przed drobnoustrojami.
Propolis nazywany jest naturalnym pszczelim antybiotykiem. Zawiera szereg biologicznie czynnych związków chemicznych, ma działanie bakteriobójcze i przeciwgrzybiczne, a także znieczulające. Ze względu na dużą liczbę składników w niektórych przypadkach może powodować objawy nadwrażliwości lub odczyny alergiczne. Stosowany zewnętrznie, w leczeniu chorób skóry (przyśpiesza procesy gojenia), jak również wewnętrznie, np. przy chorobach wrzodowych. Kit pszczeli stosuje się pod postacią maści, tabletek lub roztworu alkoholowego.
Pyłek pszczeli jest produktem zbieranym przez robotnice pszczoły miodnej z kwiatów roślin, głównie owadopylnych. Wyróżnia się dużą zawartością witamin z grupy B, cukrów prostych i złożonych oraz aminokwasów, w tym argininy. Arginina odgrywa znaczącą rolę w profilaktyce i leczeniu choroby wieńcowej dzięki wytwarzaniu NO-(tlenku azotu) działającego rozszerzająco na światło naczyń wieńcowych serca, podobnie jak nitrogliceryna. Wykazuje również działanie antyagregacyjne (przeciwkrzepliwe). Zawiera również inne substancje odżywcze i aktywne biologicznie, enzymy, hormony, nienasycone kwasy tłuszczowe. Ze względu na skład zwany „bombą witaminową”, znajduje szczególne zastosowanie w rekonwalescencji, braku apetytu, awitaminozie, schorzeniach układu pokarmowego i wątroby. Od lat pyłek kwiatowy z powodzeniem stosowany jest przy przeroście gruczołu krokowego. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie, podnosi kondycję i wzmaga odporność organizmu.
W handlu pyłek występuje w postaci wysuszonych obnóży, tabletek, granulatu oraz w postaci mieszaniny z miodem. Dzieciom podajemy pyłek mielony z dodatkiem soku z czarnej porzeczki.
Pierzga powstaje z pyłku kwiatowego złożonego w komórkach plastra i dodatkowo wzbogaconego przez pszczoły miodem oraz enzymami trawiennymi. Wszystkie te procesy, jakim poddana jest pierzga sprawiają, że posiada ona cenniejsze właściwości niż sam pyłek kwiatowy.
Pierzdze przypisuje się wiele cennych właściwości odżywczych i terapeutycznych. Działa wzmacniająco i regenerująco, dlatego polecana jest w czasie rekonwalescencji, po przebytych zabiegach chirurgicznych, a także w stanach chronicznego zmęczenia. Reguluje funkcjonowanie układu trawiennego, działa ochronnie i odtruwająco, stosowana przy zatruciach i po kuracjach antybiotykowych. Wspomaga leczenie wielu chorób.
Mleczko pszczele to galaretowata substancja o kremowej, połyskującej barwie i cierpkim smaku. Wytwarzana jest przez młode, 3-9-dniowe pszczoły robotnice w ich gruczołach gardzielowych. To właśnie mleczko decyduje o tym, czy z larwy rozwinie się pszczoła robotnica czy królowa. Najprawdopodobniej decyduje o tym zawartość hormonu juwenilnego, który odpowiedzialny jest za przeobrażanie się pszczół.
Mleczko pszczele ma szereg cennych właściwości odżywczych. Stymuluje odnowę biologiczną tkanek, ma pozytywne działanie przy zmianach miażdżycowych, w stanach zapalnych żył, po zawale serca, a także w chorobach krwi i niewydolności krążenia. Opóźnia procesy starzenia, dlatego też powszechnie stosowane jest w kosmetyce. Mleczko dodaje się do odżywczych kremów i balsamów, szczególnie tych przeznaczonych do pielęgnacji skóry starzejącej się i wymagającej nawilżenia.
Właściwości mleczka pszczelego wykorzystywane są w leczeniu wielu chorób, m.in. depresji i bezsenności. Może być także stosowane jako naturalny afrodyzjak, gdyż zwiększa potencjał fizyczny.
O MIODZIE:
W stanie płynnym ma zabarwienie jasnożółte. Posiada łagodny, lekko-gorzkawy smak. Krystalizuje bardzo szybko przyjmując postać białego twardego krupca. Zawiera prawie wyłącznie cukry proste z przewagą glukozy. Jest łatwo przyswajalny przez wątrobę zwiększając w ten sposób znacznie jej możliwości detoksykacyjne. Zalecany jest przy chorobach serca i miażdżycy, a też przy schorzeniach nerek, przewodu moczowego, dróg żółciowych i wątroby, Poza tym wspomaga podstawową terapię w przebiegu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, przyspieszając gojenie stanu zapalnego tych narządów.
Miód ten został wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych pod nazwą: Dolnośląski miód rzepakowy.
Miód lipowy Płynny, o zabarwieniu jasnobursztynowym. Jest miodem aromatycznym o dość pikantnym smaku. Tradycyjnie używany przy przeziębieniach, grypie, zapaleniu oskrzeli i płuc, a także przy reumatyzmie i nerwicach. Polecany jest też przy chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, skutecznie likwiduje obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Należy też wspomnieć o dużej skuteczności i aktywności w leczeniu schorzeń ginekologicznych.
Miód wielokwiatowy Pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z różnych roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i dziko rosnących od wiosny do wrzosowych zbiorów. Miody te posiadają urozmaicony skład i są bardzo dobrą uzupełniającą odżywką zwłaszcza dla dzieci, studentów, sportowców, osób wykonujących ciężką pracę fizyczną, umysłową, rekonwalescentów i osób starszych.
Na listę Produktów Tradycyjnych wpisano: Sudecki miód wielokwiatowy i Miód wielokwiatowy z Doliny Baryczy.
Miód nawłociowy
W stanie płynnym ma kolor od
żółtego do bursztynowego. Dość szybko się krystalizuje przyjmując
konsystencję kremu. W smaku i zapachu, podobnie jak w miodzie
gryczanym, wyczuwa się pewną ostrość i lekką kwaśność. Polecany jest
przy chorobach dróg moczowych, prostaty, zapaleniu jelit i kamicy
nerkowej.
Nasze krajowe miody po pewnym czasie ulegają krystalizacji, to znaczy, że ze stanu ciekłego (patoki) przechodzą w stan stały (krupiec).
Proces krystalizacji bywa czasem niesłusznie nazywany "scukrzaniem się" miodu. Krystalizacja jest naturalnym procesem fizycznym i nie ma żadnego wpływu na wartość miodu. Należy raczej obawiać się miodu takiego, który nigdy nie ulega krystalizacji - to miód podrabiany lub niepełnowartościowy. Dlatego najlepiej miód kupować bezpośrednio w Pasiece. Jeżeli lubimy miód płynny - to można miód skrystalizowany rozpuścić stopniowo podgrzewając go (np. sloik z miodem w naczyniu z ciepłą wodą - max 40oC).
Miód zalany wrzątkiem traci swoje właściwości. Również światło słoneczne i wysoka temperatura niszczą cenne inhibiny. Miód powinien być przechowywany z dala od silnego światła słonecznego i w miejscu suchym.
Nasze krajowe miody po pewnym czasie ulegają krystalizacji, to znaczy, że ze stanu ciekłego (patoki) przechodzą w stan stały (krupiec).
Proces krystalizacji bywa czasem niesłusznie nazywany "scukrzaniem się" miodu. Krystalizacja jest naturalnym procesem fizycznym i nie ma żadnego wpływu na wartość miodu. Należy raczej obawiać się miodu takiego, który nigdy nie ulega krystalizacji - to miód podrabiany lub niepełnowartościowy. Dlatego najlepiej miód kupować bezpośrednio w Pasiece. Jeżeli lubimy miód płynny - to można miód skrystalizowany rozpuścić stopniowo podgrzewając go (np. sloik z miodem w naczyniu z ciepłą wodą - max 40oC).
Miód zalany wrzątkiem traci swoje właściwości. Również światło słoneczne i wysoka temperatura niszczą cenne inhibiny. Miód powinien być przechowywany z dala od silnego światła słonecznego i w miejscu suchym.
Kuracja miodowa:
Miód jest wysokokaloryczny i lekkostrawny, czyli dodaje energii i
wzmacnia cały organizm. Jego wielkim bogactwem są cukry proste, które
możemy przyswajać bezpośrednio z krwioobiegu. Dzięki temu możemy szybko
ożywić zmęczony mózg i serce.
Bardzo cenne wskazówki o wykorzystaniu produktów pszczelich w leczeniu można znaleźć w literaturze. Na przykład:
"Zdrowie z ula" - B. Krzyżanowska
"Leczenie miodem" - B. Kędzia i E. Houdrna-Kędzia
Miód najlepiej przyjmować rozpuszczony w przegotowanej ciepłej wodzie, lekko ciepłym mleku lub herbacie z cytryną itp. Wskazane jest pozostawienie roztworu na kilka godzin - dzięki czemu zwiększa się aktywność enzymów.
treść pobrana ze strony: http://www.dolnoslaskizwiazekpszczelarzy.com